Van vonkje naar praktijk mijn reis met NLP-neurologische niveaus

marit • 29 september 2025

Al sinds mijn toeristische opleiding (al een hele tijd geleden 😉) speelde het idee in mijn hoofd: ik wil mensen helpen. Het gevoel om betekenisvol te kunnen zijn, het juiste duwtje in de rug te geven, scherpe vragen te mogen stellen – dat vond ik toen al geweldig. Ik wilde een klein stukje van de mens proberen te begrijpen en dat fascineerde me enorm.

Na mijn opleiding rolde ik meteen het toeristische werkveld in. Met veel plezier ontwikkelde ik me daar, zowel op professioneel als op zakelijk gebied. Toch bleef dat vuurtje, dat verlangen om mensen te helpen, ergens sluimeren.

Tot ik in aanraking kwam met NLP. Precies datzelfde vuurtje dat ik jaren geleden voelde, begon weer op te branden. Alleen nu werd het concreter: wat heb ik ervoor nodig? Kan ik dit echt? Van twijfel begon het te verschuiven naar een daadwerkelijk plan.

Ik leerde een techniek: het lopen van de neurologische niveaus. Eerst keek ik vanuit mijn huidige situatie naar mijn doel: het openen van een eigen praktijk.


Vanuit mijn huidige situatie


Omgeving: Hoe ziet dat er nu uit? Ik zag onze “speelkamer” voor me, een fijne ruimte, afgesloten van de rest van het huis, die ik zou kunnen ombouwen tot behandelkamer.


Gedrag: Onrustig en onzeker. Ik zat letterlijk op een stoel te mijmeren over wat ik wilde doen, afwachtend en nog niet zeker van alle vaardigheden die ik nodig had.


Vaardigheden: Ik moest me verdiepen in social media, belastingzaken, een ondernemingsplan, verzekeringen en natuurlijk mijn coachopleiding volgen.


Waarden en overtuigingen: Kan ik dit wel? Heb ik mensen echt iets te bieden? Zouden ze betalen voor mijn begeleiding? Voelt de ruimte straks prettig aan voor mijn cliënten?


Identiteit: Ik ben lief, zorgzaam en attent, maar ook vasthoudend en vastberaden.


Missie: Mijn doel is om mensen weer stevig te laten staan, ongeacht wat er om hen heen gebeurt.


Teruglopen vanaf mijn doel

Toen ik mezelf voorstelde dat mijn praktijk daadwerkelijk draaide, voelde alles anders. Het lopen van de niveaus in omgekeerde richting hielp me dit helder te krijgen:


Missie: Ik help mensen stevig in hun schoenen te staan, ook als het leven wankelt.


Identiteit: Ik ben lief, zorgzaam, attent, vasthoudend, vastberaden, enthousiast en energiek.


Waarden en overtuigingen: Ik kan onderscheid maken tussen wie ik wél en niet kan helpen. Ik sta sterk in mijn schoenen als coach en heb cliënten écht iets te bieden. Mijn focus ligt op 1-op-1 begeleiding of kleine groepen.


Vaardigheden: Ik coach met NLP, IEMT, Hypnose en tijdslijnen. Mijn website en social media heb ik zelf opgezet en kan ik onderhouden.


Gedrag: Ik sta rechtop, zelfverzekerd en enthousiast. Tegelijkertijd ben ik geduldig en luister ik goed naar mijn cliënten. Er heerst rust, met zachte geluiden op de achtergrond.


Omgeving: De voormalige speelkamer is nu een praktijkruimte met een mooi bureau, tafel met twee stoelen en aardetinten. De gesprekken vinden voornamelijk ’s avonds plaats, zodat ik overdag tijd heb voor mijn kinderen.


Conclusie

Wat ik zie, is dat het al begonnen is bij mijn identiteit. Het geeft me energie, enthousiasme en positiviteit. Alles wat daaronder zit , overtuigingen, vaardigheden, gedrag en omgeving , verandert automatisch mee. Het heeft mij doen besluiten dat ik het kan en dat ik mijn praktijk heb geopend om mensen in hun kracht te zetten.

door marit 31 oktober 2025
Soms zit het leven vol onverwachte wendingen. Hoe je ermee omgaat, bepaalt hoeveel rust je kunt vinden en dat begint met herkaderen. ’s Ochtends, nog met een slaperige blik, zegt mijn zoontje: “Mama, ik voel me niet zo lekker. Ik denk dat ik moet overgeven.” Er gebeurt niets, en na een tijdje lijkt het mee te vallen. Ik schat in dat het wel goed komt. Het is tenslotte mijn vrije dag . Zo een dag waarop je eindelijk “alles even bijwerkt”. Het huishouden, een koffiedate met een vriendin, cadeautjes regelen, nog wat kleine dingen buitenshuis. Een volle lijst, maar overzichtelijk. Ik had het helemaal uitgedacht: één ochtend, en hop alles afgevinkt. Vastberaden breng ik mijn zoon naar school. Hij stapt vrolijk de klas in. Opgelucht adem ik uit. Goed ingeschat, denk ik tevreden. Voor de zekerheid licht ik de juf nog even in. Eenmaal thuis: huishoudelijke klusjes CHECK. En dan eindelijk: tijd voor koffie met mijn vriendin. Zitten en kletsen precies wat ik nodig had. Totdat mijn telefoon gaat. De juf. “Hij voelt zich toch niet lekker. Hij is een beetje warm. Kun je hem ophalen?” Shit. Daar gaat mijn planning. Onderweg voel ik onrust. Dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: “Je had vandaag zó veel willen doen…” De to-dolijst tikt verder, alsof het me verwijt maakt. Op dat moment gebruik ik een NLP-techniek: herkaderen. Ik stel mezelf de vraag: “Wat als dit juist een kans is om écht bij hem te zijn, in plaats van te haasten?” Plotseling verschuift mijn perspectief. Het cadeautje, het huishouden, de andere afspraken Het is niet langer urgent. Langzaam zakt de druk. Ik besef dat mijn prioriteit nu bij mijn zoon ligt. Hij heeft mij nodig. Niet half, maar helemaal. Die middag neem ik bewust een stap terug. Geen schuldgevoel, geen haast. Gewoon rust. Tijdens dit moment gebruik ik een andere NLP-techniek: ankeren. Ik verbind het gevoel van rust en aanwezigheid met het beeld van mijn zoon naast me, zodat ik dit gevoel ook in andere stressvolle momenten kan oproepen. Terwijl ik naast hem zit, voel ik hoe belangrijk het is om je perceptie bewust te sturen. Door te herkaderen veranderde niet de situatie, maar wel mijn ervaring ervan. Want soms verandert er niets aan de omstandigheden zelf, alleen de manier waarop je ernaar kijkt. En dat maakt álles lichter.
door marit 12 oktober 2025
Feiten en fabels over hypnose
door marit 10 oktober 2025
De poppetjes op de wolk
Bowling balls in a rack, on a wooden lane, in a bowling alley, awaiting use.
door marit 29 september 2025
Beperkende overtuigingen en doelen aanpassen